فرقی نداشت شب باشد یا روز! ۴ صبح باشد یا ۱۲ بعد از ظهر! در میانه‌ی امتحانات دی و خرداد باشد یا شب عید!
فرقی نداشت دور باشد یا نزدیک! تهران باشد یا چابهار! خانه‌ی سالمندان باشد یا شیرخوارگاه!
فرقی نداشت سیل باشد؛ جنگ باشد؛ کرونا باشد؛ درگیری سیاسی و اعتراض باشد یا…
همیشه قلبی بود تا برای «کانون» بتپد!
جوانان خوش‌ذوق، خلاق و پرانرژی با اندیشه‌هایی والا و پشتکاری ستودنی، آستین همت را بالا می‌زدند و چراغی به نام «کانون» را روشن نگه می‌داشتند.
کسانی که وقتی اراده می‌کردند کاری را بکنند غیرممکن برایشان معنی نداشت.
کسانی که نماد تعامل بالغانه بودند. فرقی نداشت چه عرصه‌ای را انتخاب می‌کردند. پا در هر حوزه‌ای می‌گذاشتند با توانایی‌هایشان در تعامل و ارتباطات، چهره‌ای بالغ و به قول معروف پخته را نشان می‌دادند.
کسانی که مرزی برای کاری که عاشقش بودند؛ نداشتند. نه خواب، نه غرور، نه فشار و سختی، نه مانعی برای یادگیری بیشتر و…
چنین افرادی بودند و هستند که نهادی به نام کانون‌های دانشجویی را در سراسر دانشگاه‌های کشور عزیزمان ایجاد کرده‌اند و در آن فعالیت می‌کنند. نهادی پربار و پویا که در زمینه‌های مختلف فرهنگی، هنری، دینی و اجتماعی فعالیت می‌کنند.
در سال ۱۳۹۷ و در جشن بیستمین سالگرد تأسیس کانون‌های فرهنگی دانشگاه تهران بود که ۱۴ آبان، به عنوان روز گرامیداشت کانون‌های فرهنگی، هنری، دینی و اجتماعی دانشجویان در تقویم دانشگاه تهران تصویب شد.
امسال کانون‌ها ۲۶ سالگی را تمام می‌کنند و به ۲۷ سالگی خود پا می‌گذارند. این که هنوز می‌بینم افراد دغدغه‌مند کانونی با تمام توانشان، علی‌رغم محدودیت‌های بی‌شماری که در مقابلشان است؛ با قوت ادامه می‌دهند؛ سخت‌کوشی و آن روحیه‌ی والای کانونی را به من یادآوری می‌کند.
امیدوارم رویکرد مسئولان ذی‌امر چه در فضای دانشگاهی و چه در فضای کلان کشور، نسبت به کانون‌ها و دیگر فعالیت‌های دانشجویی بهبود یابد. اما در این شکی ندارم که کانون و کانونی‌ها منتظر هیچ آیین‌نامه، بخش‌نامه، ابلاغیه بودجه و جایزه‌ای نمانده و نمی‌ماند و تا مسئولیت و رسالت خود را به انجام نرسانند از پای نمی‌نشینند.
به تک تک دوستانی که امروز مجدانه و با امید در عرصه کانون‌های دانشجویی فعالیت می‌کنند؛ افتخار می‌کنم و دست یکایکشان را به‌گرمی می‌فشارم و روز کانون‌های فرهنگی، هنری، دینی و اجتماعی را به آن‌ها تبریک می‌گویم و ایمان دارم زحمات آن‌ها از یاد نخواهد رفت و اجر فعالیت‌هایشان را در زندگی دنیوی و اخرویشان خواهند دید.
خوشابحال ثانیه‌هایی که با شما طی شد…
علیرضا صبا
عضو کوچک همیشگی
کانون‌های فرهنگی، هنری، دینی و اجتماعی
دانشجویان دانشگاه تهران
