دبیر شورای هماهنگی کانون‌های فرهنگی، هنری، دینی و اجتماعی دانشگاه تهران با بیان اینکه حوزه فرهنگ آخرین جایی است که به آن توجه می‌شود، گفت: نتیجه این نگاه در جامعه به شکل‌های مختلفی بروز پیدا می‌کند. شاخ‌های اینستاگرامی، لایوهای غیراخلاقی، مطرح شدن افراد بی‌هنر به عنوان هنرمند و چهره فرهنگی در جامعه و دیگر مشکلات از نتایج اسف‌بار این نگاه در میان مسئولان است.
علیرضا صبا در گفت و گو با باشگاه دانشجویان ایسنا عنوان کرد: وضعیت فعلی کانون های دانشجویی در دانشگاه‌ها از شهر به شهر تا دانشگاه به دانشگاه متفاوت است. شاید در دانشگاهی که در شهری محروم قرار دارد، عمده توجه گروه‌های کانونی به سمت محرومیت‌زدایی و کار جهادی معطوف باشد و از سویی در شهرهای برخوردارتر، متناسب با نیازهای فرهنگی و اجتماعی آن شهر، رنگ‌و بویی دیگر در فضای کانون‌های دانشگاهی آن شهر حکم‌فرما باشد. در برخی از شهرها با توجه به مناسبات فرهنگی برخی از کانون‌ها حوزه فعالیت شان پررنگ‌تر است و در شهرهای دیگر برخی دیگر از کانون‌ها این طور نباشد اما اینجا دقیقا به یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های کانون‌ها می‌رسیم که انعطاف‌پذیری کانون‌ها نسبت به شرایط فرهنگی و اجتماعی است.
دبیر شورای هماهنگی کانون‌های فرهنگی، هنری، دینی و اجتماعی دانشگاه تهران ادامه داد: کانون‌ها چون از دل دانشجویان و از دل مردم بیرون آمده‌اند، به خوبی می‌توانند خود را با شرایط تطبیق دهند و بدیهی است که در صورت درک نیازهای اجتماعی از سوی جامعه دانشگاهی، به آن دسته از کانون‌ها که توان تطبیق خوبی با شرایط دارند بیشتر پرداخته می‌شود. ناگزیر آن دسته کانون‌هایی که نتوانند خود را با شرایط تطبیق دهند و نتوانند جامعه مخاطب خود را در بین جامعه دانشگاهی و مردم پیدا کنند؛ جایگاه لازم را کسب نمی‌کنند و از حمایت‌ها برخوردار نمی‌شوند، حال آن که همان کانون‌ها در شرایطی دیگر می‌توانند بسیار کاربردی باشند.
وی با اشاره به نقش کلیدی کانون‌ها در دانشگاه‌ها اظهار کرد: متاسفانه به خاطر محدودیت‌های منابع در دانشگاه‌ها و زیست‌بوم متفاوت و متنوع فرهنگی و اجتماعی کشور، از ظرفیت‌های همه کانون‌ها به خوبی استفاده نمی‌شود.
ضرورت آرمان‌گرایی و درک واقعیات
دبیر کانون رسانه باشگاه دانشجویان دانشگاه تهران درباره الزامات تحقق اهداف کانون های دانشجویی و موانع تحقق آن گفت: مهم‌ترین نکته در تعیین اهداف و سیاست‌های کانون‌های دانشجویی دوری از آرمان‌گرایی و درک واقعیات است. ذهن جوان‌ها به واسطه شور و حال جوانی، بزرگ‌اندیش است و کران‌های دور را نگاه می‌کند. آن‌گاه وقتی به آن اهداف بلند به هر دلیلی نمی‌رسند، تمام نظام‌مندی‌های موجود را مقصر می‌دانند.
صبا تصریح کرد: البته نمی‌توان نقش نظام اداری ضعیف در حوزه فرهنگی را انکار کرد. متأسفانه در هر نهادی، آخرین جایی که به آن توجه می‌شود؛ حوزه فرهنگی است! اعتبارات و حمایت‌ها به خصوص در دانشگاه‌ها، برای تمامی بخش‌های دانشگاه صرف می‌شود و دست آخر اگر چیزی ماند به حوزه فرهنگی می‌رسد. این به خاطر آن است که در نگاه مسئولان و سیاست‌گذاران، حوزه فرهنگ از اولویت راهبردی بهره‌مند نیست. نتیجه این نگاه متأسفانه در جامعه به شکل‌های مختلفی بروز پیدا می‌کند. شاخ‌های اینستاگرامی، لایوهای غیراخلاقی، مطرح شدن افراد بی‌هنر به عنوان هنرمند و چهره فرهنگی در جامعه و دیگر مشکلات از نتایج اسف‌بار این نگاه در میان مسئولان است. حال آنکه اگر هم از سوی مسئولان، حمایت و هم از سوی دانشجویان کانونی، هدف‌گذاری مناسب صورت گیرد؛ مطمئنا این خلأها پر خواهند شد.
مسئولیت‌پذیری، تاثیر کانون‌ها در میان دانشجویان
دبیر شورای هماهنگی کانون‌های فرهنگی، هنری، دینی و اجتماعی دانشگاه تهران درباره نقش کانون ها در ایجاد تحرک و تفکر میان دانشجویان گفت: بیشترین اثری که کانون‌ها در میان دانشجویان می‌گذارد، فارغ از تحرک و تفکر، مسئولیت‌پذیری است. دانشجویی که مسئولیت‌پذیر باشد در زمینه مشکلات فکری جامعه، احساس مسئولیت کرده و طرح و ایده و راه حل می‌دهد. این دانشجو است که با مسئولیت پذیری در قبال افراد محروم جامعه، به تحرک و پویایی مبادرت می‌کند و زمینه‌ساز آبادانی مناطق محروم و امداد به محرومان می‌شود. همین فرد مسئولیت پذیر برای تعالی هنر تلاش می‌کند. همان اوست که با دغدغه‌مندی دینی و مذهبی، گفتمان صحیحی از فرهنگ ایرانی اسلامی ما به جامعه و جهان نشان می‌دهد.
وی درباره تاثیر فعالیت کانون های دانشجویی در کمک به چرخه تولید علم در کشور عنوان کرد: نقش کانون‌ها در بهبود وضعیت فرهنگی دانشگاه‌ها، نقشی بی‌بدیل است اما از آن رو که دانشگاه‌های ما در زمینه ارتباط با جامعه ضعیف هستند؛ این ظرفیت‌های کانونی در درون دانشگاه‌ها باقی می‌ماند و محدود می‌شود. البته همین اثرگذاری کانون‌ها بر جامعه دانشگاهی بسیار مفید است. تصور کنید هر دانشجو خانواده دارد، از طرفی همین دانشجو فردا روزی در محیط کار حاضر می‌شود و با دیگر افراد جامعه ارتباط می‌گیرد؛ اگر اثرگذاری خوبی بین کانون‌ها و همین دانشجو وجود داشته باشد، اندک اندک می‌تواند در گذر زمان اثرات آن را در جامعه دید.
دبیر کانون رسانه باشگاه دانشجویان دانشگاه تهران در پایان خاطرنشان کرد: اکنون و در حال حاضر به واسطه اثرگذاری کم دانشگاه در جامعه، ظرفیت کانون‌ها با محدودیت مواجه‌اند. البته این باعث دست روی دست گذاشتن کانونی‌ها نشده است و خود کانون‌ها به واسطه حس مسئولیت‌پذیری خود در جامعه حضوری فعال دارند و فرهنگ ایران اسلامی را ترویج می‌کنند.
