علیرضا صبا در دیدار با مدیر کل فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم: مدیریت آینده کلان کشور در گرو حمایت از کانون‌های دانشجویی امروز است

 دوشنبه ۹ اردبیهشت ۱۳۹۸ علیرضا صبا، به عنوان مسئول روابط عمومی و رسانه شورای هماهنگی کانون های فرهنگی، هنری اجتماعی و دینی دانشگاه تهران ، به همراه دبیران و نمایندگان شوراهای هماهنگی کانون های فرهنگی استان تهران و چند دانشگاه دیگر، با محمدهادی عسگری مدیرکل فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم تحقیقات و فناوری دیدار و گفت و گو کردند.

 

در این نشست علیرضا محمدی دبیر شورای هماهنگی کانون های فرهنگی، هنری، اجتماعی و دینی دانشگاه تهران ، و دبیران شورا و نمایندگان کانون های دانشگاه های صنعتی امیر کبیر ، علم و صنعت ، خوارزمی ، صنعتی شریف ، صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی ، تربیت مدرس و ایلام حضور داشتند.

در این نشست که با هماهنگی شورای هماهنگی کانون های دانشگاه تهران برگزار شد ، مواردی همچون اصلاحات پیشنهادی در رابطه با آیین نامه کانون های فرهنگی ، جشنواره رویش و مسائل پیش آمده در ساختار وزارت علوم  در رابطه با کانون های فرهنگی ، مجمع های تخصصی کانون های فرهنگی کل کشور ، رویداد های مشترک بین دانشگاهی، نشریات و رسانه مشترک کانونی به جهت حفظ دانش سازمانی کانون ها، ماموریت ها و اهداف کانون های فرهنگی در دانشگاه نسل چهار و تدوین مسیر آینده کانون ها با تکیه بر تجربه بیست ساله آنها مورد بحث و گفت و گو قرار گرفت.

در این نشست علیرضا صبا، دبیر کانون قرآن و عترت (ع) پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران حضور داشت و به بیان مباحث زیر پرداخت.

“حضور ما در این جلسات بین دانشگاهی باعث شد تا دغدغه ها و مشکلات دیگر دانشگاه های کشور را درک کنیم و بدانیم الحمدلله در دانشگاه تهران بعضی از مباحث و مسائل و مشکلات بسیار ساده و حل شده است.

وقتی که عزیزان ما در دانشکده ها کانون تشکیل می دهند تفکر های متفاوت تخصص های یک دانشکده در کانون جمع می شود و یک دغدغه مشترک فرهنگی را با هم پای یک میز به اشتراک می گذارند و وقتی که این کانون ها در سطح یک دانشگاه با هم کار می کنند از تمامی رشته های آن دانشگاه در کنار هم جمع می شوند و امروز با این حرکتی که شروع شده است در سطح کشور می توانیم از یک توان و ظرفیت ملی برای حل مشکلات فرهنگی استفاده کنیم. اگر دانشجو ها بتوانند در سطح کشور فعالیت کنند یک دیدگاه ملی و کلان پیدا می کنند فلذا در اینجا بحث مجمع های تخصصی کانون های فرهنگی مطرح می شود و ما تمایل داریم که این مجمع ها فعال شوند.

 شنیده شده است که برخی نهاد ها مخالفت هایی داشتند که از وزارت علوم ، تحقیقات و فناوری این انتظار می رود که در جهت حمایت از این حرکت با قدرت فعالیت کند و زمینه ساز فعالیت عزیزان در سطح ملی باشد.

بعضی از بند های آیین نامه ها در یک دانشگاه نقمت و در یک دانشگاه دیگر نعمت هستند. به عنوان مثال می توان به تبصره ماده 13 آیین نامه کانون های فرهنگی اشاره داشت که در دانشگاه تهران به لطف مدیریت فرهنگی در تمام دوران در دانشگاه تهران این امر به خوبی در دانشکده ها و پردیس ها پیاده شده است.

ما تقاضا داریم که همانطور که در سطح دانشگاه ها یک شورای معین در پردیس ها فعالیت می کند یک شورای هماهنگی معین در آیین نامه برای پردیس ها و دانشکده ها تعریف شود. بحث دیگر مجمع های داخل دانشگاه است. تصور بفرمایید در دانشگاهی به بزرگی ساختار دانشگاه تهران که به عنوان مثال هشت کانون قرآن و عترت (ع) در حال فعالیت هستند ، فرصت پای یک میز نشستن ما ، یک فرصت مهم و مثبتیست.

حضور نماینده شورای هماهنگی در شورای فرهنگی امر بسیار مهمی است.

در کانون ها مدیریت به اعضا آموزش داده می شود. می بینیم که ممکن است که مدیریت در سطح کلان کشور شاید اشتباهاتی بکند. این مدیران از کجا می آیند؟ از داخل دانشگاه می آیند. در دانشگاه کجا هست که برای این عزیزان در زمان دانشجویی محل فعالیت باشد؟ طبیعتا در تشکل های دانشجویی!!! اگر اشتباه در سطح کوچک دانشجویی صورت می گیرد بایستی ساز و کاری در سطح کل کشور آماده شود که این اشتباه را پوشش دهد و مسئولان در دانشگاه ها به کمک دانشجویان بیایند تا این اشتباهات برطرف شود تا ان شاءالله با پرورش آن استعداد ، ما بتوانیم که در آینده کلان کشور تصمیمات خوبی را داشته باشیم.

بحث تخصص در کانون های فرهنگی کاملا امری بیهوده است!!! فرهنگ یک امر عمومی است و کانون های فرهنگی به جهت همین امر در دانشگاه ها تاسیس شده اند. تخصص افراد در در رشته های فرهنگی و هنری بسیار ارزشمند است اما بحث آن است که کانون های فرهنگی بایستی فرهنگ را در سطح عموم جامعه توسعه بدهند. هم پزشک ، هم کارمند و … همه و همه مشمول می شوند در این بحث. فلذا اینکه در جشنواره رویش شاهد تخصصی بودن بودیم و انتظار داشتیم از هر دانشگاه بهترین اثر دریافت شود نکته منفیی است. بایستی این دیدگاه در سطح کلان کشور جابیافتد که کانون ها در سطح عمومی کشور کار می کنند و احتیاجی به تخصص گرایی در کانون ها نیست.

اگر بخواهیم به فعالیت موسیقیایی و تئاتر بپردازیم باید گفت که امروز موسیقی دردی شده است و اگر به تئاتر نرسیم ، درد دیگری می شود! در وزارت علوم حرکت های مثبتی با جشنواره بین المللی تئاتر دانشگاهیان اتفاق افتاده است اما در برخی مکان ها مشاهده می شود که به دلیل عدم آگاهی از اصول تئاتر ، باعث حذف برنامه های تئاتر می شوند.

نکته ی دیگر در رابطه با اعضا هست. در آیین نامه کانون های فرهنگی اعضای کانون مورد توجه نیستند. تصور کنید فردی که دغدغه فرهنگی دارد و پای کار می آید باید فرقی داشته باشد با دانشجویی که تنها درس خود را خوانده است و هیچ دغدغه ی فرهنگی نداشته است. بایستی در سطح کلان کشور این تصمیم گرفته شود که از توانمندی اعضای کانون ها استفاده شود و یا اقداماتی شود تا فعالیت دانشجویی آنها برای اعضا مهم شناخته شود و مراتب تجلیل از آنها فراهم شود. مثل امتیاز های ویژه استخدامی و …

عضو فعال از عضو غیرفعال در آیین نامه تفکیک نشده است. در کانون ها خیلی از افراد می خواهند مخاطب برنامه های کانون باشند که این فرد بسیار با فردی که می خواهد در کانون کار کند و دغدغه فرهنگی دارد متفاوت است. به نظر من بایستی در آیین نامه اشاره شود تا فرد فعال و مخاطب از هم تفکیک شوند.

 چند نکته کوچک عرض  کنم.

 یکی بحث فعالیت های قرآنی هاست. در برخی از دانشگاه ها می بینیم که کانون های قرآن و عترت (ع) با نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری ارتباط می گیرند و بسیار توانمند می شوند که این بسیار عالیست. ما سعیمان این است در پردیس و در  دانشگاه یک هویت فرهنگی خوب به کانون قرآن بدهیم.  بحث این است که حمایت هایی که با جشنواره های قرآن می شود در سطح وزارت علوم ، یک برتری ایجاد می کند برای کانون های قرآن نسبت به دیگر کانون ها. درخواست من این است که در صورت امکان توازن بین جشنواره های فرهنگی به گونه ای باشد که در دانشگاه ها ، تصور نشود بین کانون های مذهبی و دینی و دیگر کانون ها تبعیض وجود دارد.